Agata okres życia z trzeźwiejącym alkoholikiem określa tak: nuda, stagnacja, izolacja. Do znajomych nie wyjdziesz, bo zaraz na stole pojawi się alkohol. A wtedy on będzie się czuł jak trędowaty, inny, gorszy. Znowu będzie musiał tłumaczyć się, że jest na terapii i dlatego alkoholu do ust nie bierze. - Piątek, sobota, niedziela, a my sami w domu, przed telewizorem, jak emeryci z małego miasteczka. Wychodziłam za mąż za charyzmatyczną i towarzyską osobę, a teraz byłam z trzeźwiejącym alkoholikiem, którego nawet do kina nie można wyciągnąć - mówi Agata. Przyjaciele pytali Agatę i Marka: Co się z wami dzieje? Dlaczego nas unikacie? Szczera odpowiedź brzmiałaby: Nie chodzimy na imprezy, bo Marek boi się, że nie wytrzyma i sięgnie po alkohol, a wtedy znowu się stoczy. Dopóki pił i zataczał się na ulicy, nie określał siebie alkoholikiem, ale jak poszedł na terapię, to już musiał nazwać rzeczy po imieniu. Nie był gotowy, żeby powiedzieć wszem i wobec: "Sorry jestem alkoholikiem". Wszystko na jedną kartę Pewnego dnia wybrali się na urodziny kolegi. Marek do nikogo się nie odzywał, był rozdrażniony i ciągle pytał, kiedy idą do domu. Szybko wyszli z imprezy, a on całą drogę krzyczał, że Agata go nie rozumie, nie wspiera, że dla niego bycie wśród pijących jest zbyt dużą pokusą, że aż go wszystko w środku boli od powstrzymywania się od picia. - Wyobrażałam sobie, że będzie jak dawniej, tylko on zamiast piwa, będzie sączył wodę z lodem i cytryną. A on zrobił rewolucję w naszym życiu - mówi Agata. Przed terapię prowadzili dom otwarty, śniadania jadali na mieście, weekendy spędzali ze znajomymi. Teraz siedzieli w czterech ścianach. Agata jest grafikiem komputerowym, wiele zleceń wykonuje w domu. - Ale przychodzi moment, że chcę z niego wyjść. Pójść na wystawę, spotkać się z przyjaciółmi. Jak wychodzę sama, to on narzeka, że ciągle gdzieś latam, że czuje się samotny. Rozumiem, że dla niego to trudny okres. Musi mieć czas, żeby dojść do ładu sam ze sobą. Ale dlaczego ja mam za to płacić? Coraz częściej myślę, że nie dam rady wszystkiego podporządkować jego terapii, że chcę mieć własne życie - mówi Agata. Robert Rejniak, terapeuta uzależnień z Zespołu Psychoterapeutyczno-Szkoleniowego Terapeutica w Bydgoszczy przyznaje, że na początku terapii należy unikać sytuacji, w których będzie alkohol. One uruchamiają głód alkoholowy. A to jest niebezpieczne. Zarówno partner, jak i uzależniony, decydując o terapii muszą się liczyć z ograniczeniem kontaktów towarzyskich, którym towarzyszy alkohol. Gdzieś po roku, dwóch latach terapii abstynent powinien oswoić się z sytuacją, że alkohol istnieje, chociaż dla niego jest zakazany. Musi nauczyć się żyć z tym, że ludzie obok niego piją. Alkoholizm - kiedy zaczyna się problem - Wsparcie nie może być rozumiane, jako całkowite podporządkowanie się leczeniu trzeźwiejącego alkoholika. To kwestia szukania alternatywnych sposobów spędzania czasu. Czasami partnerka może iść sama na spotkanie, może napić się alkoholu, bo to nie ona jest uzależniona. Trzeźwiejący alkoholik nie powinien jej tego zabraniać. A z drugiej strony partner uzależnionego nie może mówić, że ty się leczysz, więc cierp, a ja robię, co chcę. Jeśli ludziom na sobie zależy, to szukają kompromisów. Wychodząc z nałogu potrzebna jest współpraca, rozmowy, zrozumienie. Dobrze jest jeśli myślą, że to ich wspólna sprawa - mówi Robert Rejniak. Wszystko będzie dobrze Jak mąż Doroty pił, to dostawał małpiego rozumu: podrywał inne kobiety na jej oczach, wyzywał ludzi na ulicy, rzucał się do bitki. Wtedy Dorota schodziła mu z drogi. A on siedział i mówił, jaka to jest z niej kur.... W końcu zasypiał na kanapie w ubraniu, a ona zamykała się w sypialni i płakała. Albo całą noc nie mogła zasnąć, zanim on nie wrócił do domu. Zdarzało się, że wracał nad ranem. Następnego dnia nie był w stanie powiedzieć, gdzie spędził noc, bo nie pamiętał. Znosiła ten koszmar, bo jak już wytrzeźwiał, to był do rany przyłóż. Na przeprosiny kupował jej kwiaty, robił śniadanie, razem jechali na zakupy albo szli do kina. - Chciałam, żeby już zawsze tak było. Wyobrażałam sobie, jakim cudownym byłby mężem i ojcem gdyby tylko przestał chlać - mówi Dorota. Kiedyś nad ranem przyszedł pijany. Dorota stanęła mu na drodze, żeby zapytać, gdzie był. Powalił ją na ziemię i skopał. Był w amoku. Jakoś udało jej się wyrwać i uciec do sąsiadki. Potem zamieszkała u swojej matki. A on tłumaczył się, że nic nie pamięta. Ciężkie jest życie abstynenta Po dwóch tygodniach zadzwonił do Doroty, żeby go ratowała, bo sam sobie nie da rady. Jak weszła do domu, to nie poznała własnego mieszkania. Wszędzie walały się butelki po alkoholu, na podłodze była breja z rozlanej wódki i resztek jedzenia. Zamówiła do domu odtrucie alkoholowe, lekarz podłączył mu kroplówkę i dał środki uspokajające. Została, żeby go ratować. Kiedy po kilku dniach doszedł do siebie, postawiła ultimatum - albo terapia, albo rozwód. Poszedł na terapię. Grupę miał dwa razy w tygodniu, potem jeszcze spotkania z psychologiem i psychiatrą (zaczął leczyć depresję), a czasami w sobotę dodatkowe zajęcia, a to z asertywności, a to z nawrotów. Dorota cieszyła się, że tak się angażuje. Myślała, że teraz będzie już tylko dobrze, niech tylko wzmocni się w swojej abstynencji, a wtedy może zaplanują dziecko. Często życiowym partnerom wydaje się, że jak alkoholik przestanie pić, to wszystko jakoś się ułoży. Tymczasem samo nic się nie dzieje. Żeby się poukładało, trzeba w to włożyć wiele pracy. Picie bardzo często jest ucieczką przed problemami, ale nigdy ich nie rozwiązuje. Jak alkoholik trzeźwieje, to w końcu musi się z nimi zmierzyć. Problemy nawarstwiają się też przez picie. Jak zacznie terapię, to przecież nie od razu da sobie ze wszystkim radę. A to jest przytłaczające i życie bez picia staje się nieznośne. A do tego zabrakło czegoś, co rozładowywało napięcie. 365 dni na odwyku: czyli jak wygląda powrót do życia alkoholiczki - Trzeźwiejący alkoholik czasem może też stać się ponury, depresyjny, rozdrażniony, kłótliwy. A wtedy bliscy mówią: miało być lepiej, a jest źle, nie tak sobie sobie to miało być. W wielu związkach pojawia się rozczarowanie. Partnerzy zastanawiają się, jak długo będzie to trwało, czy dam sobie radę - mówi Robert Rejniak. Daleko od siebie Kiedyś jak mąż Doroty wytrzeźwiał, były kwiaty i prezenty. Kilka dni (do następnego ciągu) miała w domu rycerza na białym koniu. Teraz wieczorem siedziała sama przed telewizorem. On po pracy miał a to grupę, a to spotkanie z psychologiem. Kiedy pytała go, jak było na terapii, to mówił, że i tak nie zrozumie. - Zachowywał się jakby był w jakiejś sekcie trzeźwiejących alkoholików - on osiągnął oświecenie, a ja głupia, niczego nie pojmę swoim małym rozumkiem. Nigdy nie byliśmy tak daleko od siebie. Alkoholizm był naszym wspólnym problemem, trzeźwienie już tylko jego. On miał wsparcie grupy, a ja zostałam z tym sama - mówi Dorota Coraz częściej wpadał w furię z byle powodu, jak wtedy, kiedy był pijany. Nadal nie wiedział, kiedy trzeba zapłacić ratę za mieszkanie i ile wynosi czynsz. Dorota powtarzała sobie, że terapia jest najważniejsza, że za chwilę nabierze sił i wszystko się zmieni. Zazdrość może prowadzić do alkoholizmu? - Tylko niby co miało się zmienić? Żyłam jakimiś wyobrażeniami, jak to będzie cudownie, jak wytrzeźwieje. Potem nawet nie mogłam chwycić się tej nadziei. Wytrzeźwiał, ale żaden cud się nie zdarzył. Jak kiedyś się napił, to schodziłam mu z drogi. Teraz kłóciliśmy się tak, że sąsiadka z dołu pytała, czy jak słyszy hałas, to ma wzywać policję. Chciałam wiedzieć, kiedy zacznie za cokolwiek płacić, robić zakupy, a może choć raz zaplanuje wakacje? Patrzył na mnie, jakby ufoludka zobaczył. Miałabym mieć z nim dziecko? Przecież on sam jest dzieckiem - mówi Dorota. Od trzeźwiejącego alkoholika niewiele się wymaga. Jak jest trzeźwy, to już jest święto. Kiedy przestaje pić, partner chce, żeby zajmował dziećmi, płacił rachunki, dbał o rodzinę. Nagle ma dodatkowe obowiązki, o których nie miał pojęcia. Trzeba na nowo nauczyć się żyć, dzielić obowiązkami. - Ważne jest, żeby partner uzależnionego nie został sam ze swoimi problemami. Dzisiaj niemal każdy ośrodek terapeutyczny proponuje sesje rodzinne, na których w obecności psychologa można porozmawiać o swoich oczekiwaniach i odczuciach, a także wspólnie zastanowić się jak rozwiązać problemy. Żeby zrozumieć, co dzieje się w życiu partnera, ale też siebie i swoje emocje, warto zdecydować się na terapię dla współuzależnionych. Terapia, nawet jeśli nie zawsze jest łatwa, zawsze daje szansę zmian na lepsze - mówi Robert Rejniak.

jak postępować z alkoholikiem forum