Po zwichnięciu biodra nie należy obciążać kończyny dolnej dlatego też należy poruszać się o kulach. Bardzo ważne jest jednak aby markować chód- to znaczy wykonujemy ruchy kończyną dolną i dotykamy nią podłoża, ale bez obciążania. Sytuacja ta trwa aż do 6 tygodnia w którym to możemy obciążać nogę w zakresie ok. 75%. Gips syntetyczny - na skalę przemysłową - otrzymuje się w procesie odsiarczania spalin powstających w zakładach energetycznych i ciepłowniczych. Jego największym odbiorcą jest budownictwo. Na świecie W wielu krajach opracowano programy odsiarczania spalin zgodnie z zaleceniami EWG. Na przykład w USA, Japonii i Niemczech wybudowano kilkadziesiąt zakładów produkujących z dwutlenku siarki gips syntetyczny. W Niemczech od 1987 r. wytwarza się gips syntetyczny pod nazwą REA-gips (Rauchgas Entschwelungsanlagen). Obecnie Niemcy produkują już około 5 mln ton, a w roku 2000 planują produkować około 6 mln Polsce W Polsce pierwszy zakład odsiarczania spalin wybudowano w 1994 r. w Bełchatowie. Produkował on na licencji holenderskiej gips syntetyczny dwuwodny jako surowiec do produkcji budowlanego gipsu syntetycznego. W wielu polskich elektrowniach trwają intensywne prace nad uruchomieniem instalacji odsiarczania spalin i zakładów produkujących wyroby z gipsu syntetycznego. W tym samym roku niemiecka firma Knauf rozpoczęła budowę zakładu produkcji płyt gipsowo-kartonowych, który oddała do użytku w 1997 r. Uruchomiła również zakład produkcji suchych mieszanek tynkowych z gipsu syntetycznego w Jaworznie. Firma Norgips natomiast uruchomiła w 1998 r. zakład produkcji wyrobów z gipsu syntetycznego przy Elektrowni Opole. Zużycie gipsu syntetycznego w polskim budownictwie systematycznie rośnie (o 30% rocznie). W najbliższych latach w Polsce będzie się produkować około 2,5 mln ton gipsu syntetycznego rocznie. Instalacje służące do produkcji gipsu syntetycznego są złożone i kosztowne. Finansowane są ze środków przeznaczonych na ochronę środowiska, najczęściej są to zagraniczne fundusze pomocowe. Metody produkcji Obecnie znanych jest kilkanaście przemysłowych metod produkcji gipsu syntetycznego dwuwodnego. Powszechnie stosuje się odsiarczanie spalin metodą mokrą wapienną, w której stosuje się wapień (CaCO3) lub wapno palone (CaO). Metoda ta została również zastosowana u nas w kraju w instalacji odsiarczania spalin w Bełchatowie. Polega ona na absorpcji SO2 w wodnej zawiesinie mączki z kamienia wapiennego. Schłodzone spaliny są kierowane bezprzeponowo przez wtrysk do zawiesiny absorbenta. Reakcja chemiczna ma następujący przebieg: wymywanie SO2 z utworzeniem siarczynów, utlenianie jonów siarczynowych i na koniec wytrącenie gipsu syntetycznego dwuwodnego zawiesinę gipsu zagęszcza się, a powstały beżowy proszek, ma wilgotność w granicach 6-10%. Szkodliwe zanieczyszczenia usuwa się przez płukanie. Struktura kryształów otrzymanego gipsu syntetycznego może być igłowa, sztabkowa lub kulista, co zależy od metody odsiarczania. Kryształy mają różną wielkość, nie przekraczają jednak 0,1 mm. Materiał można brykietować i przechowywać w tej postaci przez kilka lat. Proces odsiarczania gipsu dwuwodnego (REA-gipsu) musi być prowadzony pod ścisłą kontrolą, aby surowiec służący do dalszej przeróbki był jednorodny. Dalsi przetwórcy, ponieważ dodają domieszki, muszą również kontrolować właściwości gipsu syntetycznego półwodnego i wyrobów z niego. Wykorzystanie gipsu syntetycznego dwuwodnego jako spoiwa i surowca do produkcji różnych wyrobów budowlanych jest możliwe po jego wysuszeniu i wyprażeniu. Powstaje w ten sposób gips półwodny ( zwany gipsem syntetycznym budowlanym. Służą do tego specjalne węzły suszenia i prażenia (kalcynacji) takie same, jakich używa się do gipsu naturalnego, który kruszy się i mieli. W każdej firmie produkującej dużo wyrobów z gipsu syntetycznego budowlanego buduje się oddziały suszenia i prażenia. Odbiorcy małych ilości tego gipsu, zwłaszcza producenci drobnych wyrobów, mogą zakupić gips syntetyczny u większych producentów. Muszą się jednak liczyć z koniecznością dostosowania go do swoich Gips syntetyczny budowlany ma zbliżony skład chemiczny i właściwości do gipsu naturalnego głównie w stanie stwardniałym. Jednak jego wytrzymałość na ściskanie jest większa niż gipsu naturalnego (o około 35-40%). Gips budowlany syntetyczny ma bardzo krótki czas wiązania. Jednocześnie charakteryzuje się szybszym przyrostem wytrzymałości. Ma małą spoistość ziarnową (różne uziarnienie), dlatego jest również trudniej urabialny. Można go poznać po lekko kremowej barwie. Niektóre z jego właściwości sprawiają głównie drobnym odbiorcom wiele kłopotów, gdyż gips syntetyczny budowlany wymaga stosowania domieszek modyfikujących specjalnie dobranych pod względem rodzajów produkowanych wyrobów. Obecnie gips ten na równi z gipsem naturalnym jest wykorzystywany jako pełnowartościowy materiał do produkcji różnych wyrobów, przy uwzględnieniu jego specyficznych właściwości reologicznych (związanych z płynięciem). W Katedrze Procesów Budowlanych Politechniki Śląskiej prowadzi się okresowe badania właściwości budowlanego gipsu syntetycznego produkowanego przez firmę Knauf w Bełchatowie, a ostatnio w Jaworznie. Na początku 1997 r. przeprowadzono badania stężenia naturalnych izotopów promieniotwórczych (potasu K-40, radu R-226, toru Th-232) i na ich podstawie określono wskaźniki zgodnie z instrukcją ITB 234/95. Uzyskały one następujące wartości:f1 = 0,026 - 0,005, co stanowi 2,6% wartości dopuszczalnejf2 = 7,73 Bq/kg - 1,26, co stanowi 4,2% wartości przeprowadzonych w 1994 r. badaniach (po uruchomieniu odsiarczania spalin w Bełchatowie) wskaźniki te kształtowały się odpowiednio:f1 = 0,02f2 = 5,47 Bq/kgSą to wartości zbliżone, a nawet nieco niższe niż w gipsie naturalnym. Gips syntetyczny budowlany jest więc materiałem, który pod względem wpływu na zdrowie człowieka porównywalny jest z wapnem i drewnem. Cena gipsu budowlanego jest zbyt wysoka w stosunku do ceny gipsu naturalnego. Obecne osiągnięcia chemii i technologii budowlanej pozwalają znacznie modyfikować, w zależności od potrzeb strukturę i właściwości gipsu syntetycznego budowlanego. Stosując domieszki i dodatki oraz różne technologie formowania elementów z gipsu (w tym również syntetycznego), możemy poprawiać jego zalety i zmniejszać lub eliminować wady tworzyw Dwuwodny gips-REA musi spełniać następujące wymogi:a) zawartość gipsu - 95%b) zawartość wilgoci - 10%c) ciężar nasypowy - od 0,5 do 1,2 t/m3d) pH - 5-8e) zawartość siarczynu wapniowego CaSO3 x 1/2H2O - 0,5 Cechy wyrobów z gipsuZalety: – mała energochłonność procesu produkcji spoiwa w temperaturze 160oC – krótki czas wiązania i twardnienia – niewielki ciężar – mała higroskopijność – korzystny wpływ na mikroklimat w – duża nasiąkliwość – stosunkowo mała wytrzymałość i znaczny jej spadek przy zawilgoceniu (nawet o 80%) – duże pełzanie w stanie zawilgocenia – mała odporność na uderzenia, powodująca, że gips jest obecnie stosowany głównie do robót wykończeniowych. The iliac crest is a wide, convex ridge that forms the upper border of the iliac part of the hip bone. It demarcates the lower boundary of the flank region. Extending from the anterior superior iliac spine (ASIS) to the posterior superior iliac spine (PSIS), it holds significant anatomical attachments such as the inguinal ligament and sartorius muscle.The highest point of the iliac crest lies
Protezy wykonujemy w oparciu o indywidualny odlew gipsowy. Z czego się składa? biodrowy kosz biodrowy, który umożliwia zawieszenie protezy, pełni funkcję leja. 2. Stawu kolanowego Staw kolanowy dobierany jest ze względu na aktywność fizyczną pacjenta. 3. Elementów modularnych Do leja i stopy domontowywane są elementy modularne 4. Stopy protezowej Stopa protezowa jest częścią , który odpowiada za kontakt protezy z podłożem. 5. Pokrycia kosmetycznego Ostatnim elementem w budowie protezy jest pokrycie kosmetyczne. Zazwyczaj jest wykonane z pianki na którą naciągana jest pończoszka pokryciowa. Wyłuszczenie w stawie biodrowym stanowi amputację poniżej obręczy miednicy. W wypadku tego rodzaju amputacji stosuje się najczęściej protezę kanadyjską. Proteza przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym (tzw. kanadyjska) ma za zadanie zastąpić amputowaną kończynę pomimo braku trzech stawów (biodrowego, kolanowego, skokowego). Cechą charakterystyczną protezy kanadyjskiej jest przesunięcie przegubu biodrowego do przodu, a przegub kolanowy pozostaje cofnięty w stosunku do osi obciążenia (fizjologicznej lokalizacji stawu biodrowego). Gwarantuje to bierne blokowanie obu przegubów w czasie obciążenia protezy. Zarówno biodro, jak i kolano blokują się pod wpływem ciężaru ciała. Protezy stosowane w przypadku wyłuszczenia w stawie biodrowym lub wysokich amputacji kończyn dolnych (krótki kikut uda ) wymagają zastosowania kosza biodrowego, który umożliwia zawieszenie protezy, pełni funkcję leja. Kosz biodrowy jest jednym z najistotniejszych elementów protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym. Kosze biodrowe Miarę na kosz pobiera i wykonuje ręcznie technik ortopeda To od precyzji wykonania kosza biodrowego zależy komfort poruszania się pacjenta. Nasi pacjenci pomimo tego rodzaju amputacji poruszają w przeważającej części się bez kul. Mogą być na tyle mobilni ponieważ Nasi technicy posiadając doświadczenie w tym zakresie wykonują indywidualnie dopasowany kosz biodrowy i dobierają do niego odpowiednie elementy stanowiące o dobrej protezie. W przypadku protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym używamy modułów wieloosiowych przegubów hydraulicznych kolanowych i biodrowych najlepszych firm Otto Bock, Ossur, Neuhof, Streifeneder, Blatchford, Flex Foot. Całość protezy pokryta jest pianką kosmetycznym na wzór zdrowej kończyny. Stawy kolanowe Kolejnym ważnym elementem w protezie jest staw kolanowy, który dobierany jest ze względu na aktywność fizyczną pacjenta. Możemy wyróżnić kolana mechaniczne, hydrauliczne, pneumatyczne, sterowane elektronicznie. Staw kolanowy wybierany jest przez technika ortopedę (w porozumieniu z pacjentem), przez niego także ustawiany i dopasowywany indywidualnie do potrzeb pacjenta oraz jego wieku. Mamy duże doświadczenie w protezach elektronicznych C-LEG Technologia C-Leg steruje w sposób inteligentny systemem protezowym dla osób po amputacji na poziomie uda i dopasowuje się w czasie rzeczywistym do Twojego wzorca chodu. C-Leg to jeden z najbezpieczniejszym przegubów kolanowych sterowanych mikroprocesorem, dzięki czemu jest niezwykle niezawodny. C-Leg dynamicznie dostosowuje się do różnych codziennych sytuacji – od schodów i ramp po różne podłoża i chodzenie do tyłu. Zintegrowany mechanizm kontroli potknięcia dba o jeszcze większe bezpieczeństwo na co dzień. Można intuicyjnie przyjmować swobodną pozycję stojącą z lekko zgiętym przegubem kolanowym. Przegub można łatwo skonfigurować za pomocą aplikacji. GENIUM Technologia naszych protez nogi Genium umożliwia wykonywanie intuicyjnych i naturalnych sekwencji ruchu, nawet podczas chodzenia do tyłu lub chodzenia po schodach lub podczas przełączania pomiędzy różnymi prędkościami chodzenia i długościami kroku. Więcej pewności i jakości życia, a także odciążenie strony zdrowej, to tylko niektóre z aspektów, które mogą przynieść korzyści użytkownikom. I to jest dowiedzione naukowo. Opierając się na wyjątkowej funkcjonalności protezy Genium, Genium X3 jest wyjątkowo trwała i wytrzymała. Zajęcia wymagające siły fizycznej, pływanie, sportowe zajęcia rekreacyjne, a także takie sytuacje, w których woda, kurz, piasek lub brud odgrywają rolę – to są idealne warunki dla Genium X3. Plie 3 Wzmocniona konstrukcja Kolana Plié 3 sprawia, że jest ono bardziej wytrzymałe i odporne na zanurzenie niż kiedykolwiek. W dalszym ciągu jest najszybszym kolanem elektronicznie sterowanym na rynku, reagując 10 do 20 razy szybciej niż inne kolana tego typu. Dzięki najbardziej czułej i najszybciej reagującej ochronie przed potknięciem i upadkiem, użytkownicy mogą instynktownie poruszać się we własnym tempie i dowolnym kierunku stosując małe kroki i obracając się w ciasnych przestrzeniach. Kolano Plié 3 będące kontynuacją nagradzanych wcześniejszych wersji jest przewidziane dla użytkowników z poziomu mobilności 3 zapewniając im wysoki poziom ochrony przed upadkiem, jak i dla poziomu mobilności wysokiego 3 i 4 dostosowując się do zmiennego tempa chodzenia i pozwalając na bieganie. Kolano bardzo dobrze radzi sobie ze zmiennym rytmem chodzenia i nierównym terenem. Istotną cechą jest odporność na zanurzenie w wodzie, spełnia wymogi normy IP 67, więc jest również odporne na kurz. Stopy protezowe Następną znaczącą częścią protezy modularnej jest stopa. To element, który odpowiada za kontakt protezy z podłożem. Jej wybór, podobnie jak w przypadku kolana, podyktowany jest przede wszystkim mobilnością pacjenta, lecz także jego wagą i wiekiem. Możemy wyróżnić stopy ze stawem skokowym ruchomym lub sztywnym. Kolejne rozróżnienie dotyczy materiału, z którego stopa jest wykonana. Najpopularniejsze na rynku, a także najbardziej niezawodne, są stopy z włókna węglowego. Ostatnim elementem w protezie podudzia jest pokrycie kosmetyczne. Jest ono wykonywane z pianki ciałopodobnej, na wzór zdrowej nogi. Całość uzupełniona jest pończoszką pokryciową. Protezy stałe kończyn dolnych Proteza ostateczna modularna z koszem biodrowym po wyłuszczeniu w stawie biodrowym lub krótkim kikutem wymagającym zaprotezowania z koszem biodrowym Jaka jest cena protezy przy wyłuszczeniu stawu biodrowego? Wszystko uzależnione jest od anatomicznych uwarunkowań pacjenta oraz systemu wykonywania protezy uda. Technik ortopeda podczas przeprowadzania wywiadu, zbierania informacji o pacjencie oraz w czasie badań, przygotowuje projekt protezy uda. Jej cena uzależniona jest w znacznym wymiarze od indywidualnych uwarunkowań pacjenta oraz jego zapotrzebowania. Pracownie oferujące niższe ceny protez, często obniżają je kosztem szybkiej i niedokładnej pracy. Należy pamiętać, że proteza ma podnieść jakość życia i zagwarantować komfort użytkowania. Warto więc wybrać pracownię ortopedyczną, która zapewni bezpieczeństwo i perfekcyjnie wykonaną protezę uda. Jak wygląda proces budowy? 1. Wywiad z pacjentem Konsultacja odnośnie wymagań oraz potrzeba które ma spełniać przyszła proteza (dobór odpowiednich elementów takich jak kolano, stopa protezowa) 2. Pobieranie miary Technik ortopedia wstępnie dokonuje oględzin kikuta w celu zaznaczenia miejsc newralgicznych, następnie przy użyciu taśmy antropometrycznej wykonuje pomiar kikuta. Kolejnym etapem jest odpowiednie zabandażowanie kikuta przy użyciu opasek gipsowych ówcześnie zamoczonych w wodzie. Dzięki temu otrzymujemy negatyw gipsowy który jest odwzorowaniem kikuta pacjenta. Pobieranie miary kończyn dolnych: – podudzie – w pozycji siedzącej – udo – w pozycji stojącej – podwójna amputacja – w pozycji leżącej 3. Obróbka pozytywu Wcześniej uzyskany negatyw zostaje zalany gipsem dzięki czemu uzyskujemy pozytyw. Obróbka pozytywu jest najważniejszym etapem produkcji protezy, ponieważ technik ortopeda musi nadać pozytywowi odpowiedni kształt. Proces ten wykonuje się ręcznie przy użyciu takich narzędzi jak tarnik. 4. Wykonanie leja protezowego Pozytyw gipsowy mocuje się w przystawce do laminacji. Następnie namoczony „rękaw” zostaje naniesiony na pozytyw. Uruchamiana zostaje pompa próżniowa która powoduje idealne przyciągnięcie się rękawa do pozytywu. Kolejnym etapem jest naniesienie odpowiedniej ilości warstw dzianiny (włókno szklane ) oraz zamocowanie kilku pasków włókna węglowego w miejscach najbardziej narażonych na ewentualne pękanie, łamanie się. Na koniec nakłada się kolejny rękaw foliowy do którego następnie jest wlewana żywica. Żywica znajduje się pomiędzy rękawami foliowymi dzięki czemu wsiąka jedynie w dzianiny bez kontaktu z gipsem. 5. Obróbka leja protezowego Gdy żywica zwiąże następuje wycięcie leja protezowego przy użyciu piłki oscylacyjnej. Pozytyw który znajduje się w środku leja zostaje wybity. Następnie lej poddaje się obróbce wykańczającej przy użyciu szlifierki oraz papierów ściernych o różnej grubości. Obróbkę leja protezowego wykonuje się głównie na specjalistycznej wydrążarce. 6. Przygotowanie protezy do przymiarki Lej protezowy zostaje przymocowany do elementów przymiarkowych zapewniających szeroki zakres zmiany ustawienia protezy. 7. Przymiarka Podczas tego etapu pacjent przymierza nową protezę. Technik ortopeda jest odpowiedzialny za odpowiednie ustawienie protezy tak by pacjent nie odczuwał żadnego dyskomfortu z użytkowania, oraz by ustawienie było zgodne z anatomią człowieka. Pacjent chodząc na protezie podczas przymiarki podejmuje decyzje czy proteza jest dobra. Wszelkie drobne poprawki ustawienia są natychmiast wykonywane. 8. Kopiowanie Po przymiarce gdy proteza została już odpowiednio ustawiona następuje tzn. proces kopiowania. Proteza zostaje zamontowana w kopiarce, gdzie elementy przymiarkowe zastępowane są elementami stałymi bez zmiany ustawienia protezy. 9. Laminacja Lej protezowy zostaje odłączony od reszty protezy i zalany gipsem, a następnie umieszczony w przystawce do laminacji. Nakładane zostają na niego odpowiednie warstwy dzianiny a następnie rękaw do którego zostaje wlana żywica. Laminacja ma na celu wzmocnić lej protezowy poprzez nałożenie drugiej warstwy laminatu, oraz poprawę estetyki. Po zastygnięciu żywicy, gips z wnętrza leja zostaje usunięty ,a sam lej poddaje się już końcowej obróbce wykańczającej przy użyciu szlifierki. 10. Pokrycie kosmetyczne Specjalna gąbka zostaje nałożona na protezę oraz przyklejona do leja i do górnej części stopy. Następnie przy użyciu wydrążarki następuje nadanie odpowiedniego kształtu gąbce by wyglądała jak prawdziwa noga i odpowiadała anatomicznym wymiarom drugiej nogi pacjenta. Nasze realizacje
Staw biodrowy jest jednym z największych stawów w organizmie człowieka. To staw kulisty utworzony przez głowę kości udowej oraz panewkę stawu biodrowego kości miednicznej. Zadaniem jego jest przenoszenie ciężaru ciała z tułowia na kończyny dolne i umożliwienie ich ruchomości. Endoprotezoplastyka (alloplastyka, endoplastyka) jest zabiegiem polegającym na wczepieniu protezy w Pomimo postępu w metodach leczenia złamań, unieruchomienie na okres sześciu tygodni pozostaje najczęściej stosowanym rozwiązaniem w przypadku złamania kości dystalnego odcinka kości kostki bocznej zwykle goją się w ciągu 6–8 tygodni. W przypadku gdy doszło do istotnego przemieszczenia złamania, towarzyszy mu uszkodzenie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego lub inne złamania, może być konieczne leczenie można chodzić ze złamaną kością strzałkową?Złamanie kości strzałkowej w jej środkowej części nie zawsze wymaga umieszczenia kończyny w gipsie. Położona w pobliżu piszczel może w wielu przypadkach pełnić funkcję rusztowania dla gojącej się strzałki, dzięki czemu do wyleczenia wystarcza jedynie czasowe unieruchomienie gips po złamaniu?Jak długo noga pozostanie w gipsie? Po złamaniu trzeba liczyć się z tym, że noga pozostanie w gipsie od 4 do 8 tygodni. Czas potrzebny na powrót do sprawności zależy oczywiście od rodzaju złamania – tego, czy konieczna była operacja – i ogólnego stanu zdrowia nosi się gips?Usztywnienie i stabilizacja jest konieczna do zastosowania na okres zwykle od jednego do dwóch miesięcy. Względnie długi czas pozostawienia nogi w gipsie jest uzależniony ściśle od długości procesu regeneracji kości, który trwa średnio do ośmiu czasu zrasta się złamana kość?Całkowity zrost kostny osiągany jest dopiero po 6 miesiącach w zależności od rodzaju złamania i wieku długo goi się pęknięcie kości?Proces zrostu kości trwa bowiem ok. 6 tygodni. Ocena wyników leczenia zachowawczego jest możliwa do dokonania po ok. 3 miesiącach od złamania, można zacząć chodzić po złamaniu kości udowej?Pacjent powinien zacząć jak najszybciej chodzić, najlepiej już na drugi dzień po zabiegu. Uchroni to przed zakrzepicą i odleżynami, oraz przyspieszy regenerację przy złamaniu kostki można chodzić?Jeśli kontuzja leczona jest zachowawczo, chodzenie o kulach ortopedycznych można rozpocząć właściwie od razu. Jeśli konieczne było przeprowadzenie zabiegu, poruszanie się przy użyciu kul można rozpocząć 3-4 dni po operacji (bez obciążania kończyny).Jak wygląda złamanie piszczela?Z czasem ból staje się bardziej dokuczliwy, nawet podczas codziennych czynności. Może być głęboki, ostry, przechodzący jakby na zewnątrz kończyny. Na kości często pojawia się wyczuwalne zgrubienie, obrzęk i zaczerwienienie lokalizujące miejsce rozpoznać że gips jest za ciasny?Założony gips będzie sprawiał wrażenie zbyt małego (ciasnego). Nie jest to pożądane następstwo i w takiej sytuacji także należy udać się do lekarza specjalisty. Objawem zbyt ciasnego opatrunku gipsowego mogą okazać się stale siniejące palce zagipsowanej orteza jest lepsza od gipsu?Ortezy mają za zadanie unieruchomić uszkodzony staw, partie mięśni lub np. odcinek kręgosłupa oraz utrzymać je w jednej pozycji. Ich przewaga nad stosowanym kiedyś powszechnie do tego celu gipsem polega na tym, że są znacznie lżejsze i bardziej elastyczne, a co za tym idzie ułatwiają wynosi odszkodowania za złamanie kostki bocznej?Urazy Palców stopy, Podudzia, Kolana, uda i stawu biodrowegoUrazy nogi i ich następstwaProcent trwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiuUdo i staw biodrowy:Złamanie kości udowej (w zależności od stopnia zmian)1 – 40Staw rzekomy kości udowej, ubytki kości udowej (w zależności od stopnia zmian)40 – 60Ile nosi się gips na kostce?Zwykle złamania kostki bocznej odbywają się bez przemieszczenia. Lekarz umieszcza stopę w longecie gipsowej, zwykle na okres 4-5 długo nosi się gips na ręce?W zależności od typu złamania usztywnienie nosi się od 3 do 6 tygodni. Konieczny jest temblak na rękę – inaczej zrobi się obrzęk. Dzięki temu odciąża się też staw ramienny (bark). Zwracajmy uwagę, czy gips nie jest za ciasny i czy nie puchną rozpoznać zrost kości?Kości po złamaniu mogą wywoływać nienaturalne ułożenie kończyn. Zwykle pojawia się również obrzęk, wyraźny krwiak lub zasinienie, uczucie mrowienia, zaburzenia czucia, czy trzeszczenie w wyniku ocierania się o siebie uszkodzonych fragmentów kości. Artroskopia stawu biodrowego jest zabiegiem, który ma za zadanie zapobiec rozwojowi schorzeń, które prowadzą do jego degeneracji jak również przywrócić staw biodrowy do jego pierwotnej formy, zapewniając tym samym pacjentom odzyskanie pełnej sprawności. Zabieg rekomendowany jest głównie osobom młodym, po przebytej kontuzji jak Dysplazja stawu biodrowego jest wadą wrodzoną, statystycznie głównie dotyczy ludzi rasy białej. Częściej również dotyka kobiety niż mężczyzn, jest dziedziczna i często towarzyszą jej inne wady rozwojowe. Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt najczęściej ma miejsce w przypadku ciąż bliźniaczych, ponieważ płody mają zwyczajne zbyt mało miejsca w macicy, aby prawidłowo się ułożyć. Może dotyczyć również złego ułożenia w macicy w przypadku ciąży pojedynczej. Dysplazja stawu biodrowego – informacje ogólne i przyczyny Wrodzona dysplazja stawów biodrowych ma miejsce najczęściej w przypadku dziedziczenia wady lub z powodu złego ułożenia płodu. O samej dysplazji bioder mówimy wówczas, gdy w przypadku dzieci dochodzi do ograniczenia odwodzenia kończyn dolnych po okresie noworodkowym lub kość udowa przesuwa nam się poza staw biodrowy jest niestabilne. Rodzice z reguły zauważają, że biodro wyskakuje dziecku ze stawu, przeskakuje w trakcie odwodzenia, robienia tzw. pozycji żabki. Trudno określić u każdego pacjenta co jest bezpośrednią przyczyną, natomiast w przypadku wrodzonej dysplazji stawu biodrowego u dziecka, wyróżnia się najczęściej: złe ułożenie w okresie rozwoju płodowego, działanie hormonu relaksyny, który pojawia się w ciele matki w okolicach trzeciego trymestru ciąży i jest odpowiedzialny za rozluźnienie miednicy, która szykuje się do porodu, wady wrodzone, uszkodzenie stawu podczas pielęgnacji lub zabawy z noworodkiem, wskutek prostowania nóżek. Objawy dysplazji stawu biodrowego Rodzice orientują się, że dziecko może mieć problem z biodrami wówczas, gdy nie może odwodzić nóżek. Trudne dla dziecka, lub wręcz niemożliwe w przypadku dysplazji stawów biodrowych jest osiągnięcie pozycji żabki. Widoczne, a i często słyszalne jest „przeskakiwanie” biodra u dziecka. Z reguły pierwszym badaniem, na którym widać, że niemowlę ma problem z biodrami, jest USG bioderek, które wykonuje się w pierwszych tygodniach życia dziecka. W przypadku wrodzonej dysplazji stawu biodrowego połowa przypadków jest jednak bezobjawowa. Zdarza się widoczna różnica między stawami biodrowymi. To, co istotne w przypadku noworodków to zauważalna wiotkość torebki stawu biodrowego. U większych dzieci dysplazja bioder objawia się widocznym chodem kaczkowatym. Dysplazja stawu biodrowego u dzieci widoczna jest również, gdy dziecku biodro opada na zdrową stronę, podczas gdy ciężar jest na chorej stronie. Dysplazja nie musi być od razu widoczna w okresie noworodkowym, czy niemowlęcym. Problemy z biodrami możemy zaobserwować również, dopiero gdy dziecko jest większe. Diagnoza i leczenie dysplazji stawów Podstawowym badaniem we wczesnym diagnozowaniu dysplazji stawów biodrowym u niemowląt jest wspomniane badanie ultrasonografem. Obecnie wykonuje się je profilaktycznie zaraz po urodzeniu, następne w okresie 4-8 tygodniem życia, jednak zaleca się jego ponowne wykonanie po 4 miesiącu. Jest to metoda bezbolesna i bezinwazyjna, polega na przyłożeniu głowicy ultrasonografu i obserwowaniu jak wygląda rozwój stawu na monitorze. Lekarz może na podstawie przeprowadzonego badania stwierdzić, czy i jaki występuje deficyt w obrębie kości, oraz czy położenie stawu względem panewki jest prawidłowe. Dzięki badaniu kontrolnemu możemy ocenić ryzyko i zaplanować dalsze leczenie. Jeżeli lekarz podczas badania między 4 a 8 tygodniem stwierdzi nieprawidłowości, wówczas po 6 tygodniach zostanie zlecona kontrola. Jeżeli w dalszym ciągu biodro nie będzie prawidłowo osadzone w panewce, profilaktycznie zleca się noszenie specjalnych szelek i kontrolę po 6 tygodniach. Jeżeli jednak na tym badaniu lekarz stwierdzi, że to dysplazja stawu biodrowego, leczenie, które zaleci, będzie w pierwszej kolejności miało charakter zachowawczy. Najczęściej jest to: poduszka Frejki, uprząż Pavlika, szyna Koszli. W przypadku tych narzędzi mówi o leczeniu dzieci do 6 miesiąca życia. Wspomniane przyrządy to aparaty odwodzące, lekarz poinstruuje również jakie ćwiczenia z dzieckiem wykonywać oraz w jaki sposób, by nie skrzywdzić dziecka. Dysplazja stawu biodrowego, stopnie wady, które wyróżniamy, są trzy. W zależności od tego jak bardzo biodro jest krzywe i nie osadzone, lekarz określa jaki stopień przyznać. Od tego zależy dalsze leczenie. Leczenie dysplazji biodra u dzieci i dorosłych Wcześnie wykryta dysplazja stawu biodrowego u niemowląt daje dobre rokowania. Dysplazja stawu biodrowego u dorosłych oraz starszych dzieci, często jest przypadkiem cięższym. U dzieci od 6 do 18 miesiąca życia stosuje się leczenie wyciągowe, stosuje się je również, jeżeli wcześniejsze metody nie pomogły. Zakłada się na dziecko specjalny gips biodrowo-udowy na okres około 6 tygodni, następnie zmienia się go na ćwiczebny. Chodzi o to, aby systematycznie zwiększać zakres odgięcia biodra. W skrajnych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne. Jeżeli jednak dziecko ukończyło 18 miesiąc życia, wówczas pozostaje jedynie operacja. Dysplazja stawów biodrowych wiąże się z tzw. przeszkodami repozycyjnymi, które uniemożliwiają prawidłowe osadzenie się stawu i ułożenia bioder. Usuwa się je więc u dziecka pod narkozą. Odtwarza się jednocześnie kształt panewki oraz fragmentu kości udowej. Podobnie jest u osób dorosłych. Dysplazja stawów biodrowych rehabilitacja i profilaktyka Odpowiednie ćwiczenia na odwodzenie, prawidłowe zachowanie podczas pielęgnacji dziecka, czy zwracanie uwagi na odpowiednie ułożenie bioder u niemowląt, mogą znacząco pomóc w leczeniu dysplazji bioder. Warto nie robić tego na własną rękę, a skorzystać z pomocy fizjoterapeuty, zbyt szybkie, niewłaściwe, czy nerwowe ruchy mogą pogłębić problem lub doprowadzić do zwichnięcia. Popularną metodą ciągle jest związywanie pieluchy tetrowej dziecku tak, by wymusić pozycję żabki. Która do 3 miesiąca życia dziecka jest prawidłowa i pozwala na zdrowe osadzenie się biodra. Dysplazja stawu biodrowego nieleczona może prowadzić do trwałego kalectwa, dlatego tak ważne są badania profilaktyczne, czyli wspomniane USG bioder, zwłaszcza jeżeli dziecko było ułożone nieprawidłowo lub jego rodzic również obciążony jest tą wadą. Lek. Michał Dąbrowski Laser stosowany w fizjoterapii ma różnorodne działanie lecznicze (np. przeciwbólowe i przeciwzapalne). Leczenie laserem wykorzystuje się np. w przypadku bólu kręgosłupa lub ostrych procesach chorobowych. Zabiegi laserem nie mogą być jednak wykonywane u wszystkich. Przeciwwskazaniem do laseroterapii jest np. ciąża czy padaczka.
Orteza to rodzaj aparatu ortopedycznego, który pełni podobną funkcję, jak gips - utrzymuje staw w jednej, stałej pozycji. Ponadto ortezy są lekkie i ułatwiają poruszanie się. To cechy, których gips nie posiada, dlatego ortezy często są dla niego alternatywą. Jakie są rodzaje, funkcje i zastosowania ortez? Kiedy gips można zastąpić ortezą? ORTEZY - rodzaje, funkcje i zastosowanie Orteza to rodzaj stabilizatora, który, podobnie jak gips, utrzymuje staw w jednej, stałej pozycji. Element usztywniający w ortezach stanowią poduszki powietrzne, które znajdują się między warstwami tkaniny, a ich miękkie brzegi chronią skórę przed otarciami. Nowoczesne ortezy są wykonane z materiałów, które przepuszczają powietrze i pozawalają na szybsze odprowadzenie wilgoci. Ponadto, dzięki działaniu kompresyjnemu, podnoszą i utrzymują stałą temperaturę wokół danego stawu. Ortezy produkowane są w kilku rozmiarach, w związku z tym bez problemu można dobrać ten odpowiedni. Wyróżnia się trzy rodzaje ortez - sztywne, półsztywne oraz elastyczne. Podstawową funkcją ortezy jest stabilizacja stawów kończyn i grup mięśni. Dzięki niej możliwe jest unieruchomienie chorego stawu, odciążenie go oraz korygowanie niewłaściwej pozycji ciała. W związku z tym ortezy mogą być używane nie tylko przy urazach, np. skręceniach stawów skokowych czy zerwaniu ścięgna Achillesa, lecz także przy dysfunkcjach neurologicznych, chorobach reumatycznych, jak również po zabiegach operacyjnych. Rodzaje ortez, ich funkcje i zastosowanie 1. Ortezy kręgosłupa odcinek szyjny kręgosłupa - do tej grupy zalicza się kołnierze ortopedyczne, które są stosowane przy podejrzeniu urazu kręgosłupa. Kołnierze stosuje się także w leczeniu schorzeń mięśni szyi i w zmianach zwyrodnieniowych szyjnego odcinka kręgosłupa odcinek piersiowy kręgosłupa - do tej grupy zalicza się korektory postawy, takie jak prostotrzymacze i ósemkowe pasy obojczykowe. Prostotrzymacze stosuje się u osób, które garbią się lub mają kifozę. Z kolei pasy obojczykowe są stosowane głównie u osób po ciężkich uszkodzeniach stawu barkowo-obojczykowego odcinek lędźwiowo-krzyżowy kręgosłupa - ortezy, których zadaniem jest stabilizacja tego odcinka kręgosłupa, stosuje się u osób z zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego i po złamaniach trzonów kręgów (także w przebiegu osteoporozy). 2. Ortezy kończyn górnych stawu barkowego - ich celem jest ustabilizowanie ramienia w pozycji anatomicznej. Stosuje się je w rekonwalescencji po operacjach w obrębie stawu barkowego, jak również przy przeciążeniach ścięgien i naciągnięciach więzadeł. Profilaktycznie mogą je stosować osoby, które podczas wykonywania ciężkiej pracy fizycznej są narażone na przeciążenie mięśni tej części ciała. stawu łokciowego i przedramienia pozwalają kontrolować regulację kąta zgięcia i wyprostu stawu łokciowego oraz posiadają funkcję blokady kończyny w wyproście. Tego typu ortezy pełną bardzo ważną rolę przy zespołach bólowych typu łokieć tenisisty i golfisty. Znajdują zastosowanie także jako ochrona przed urazami (w tym celu mogą być stosowane np. przez koszykarzy) dłoni i stawu nadgarstkowego - tego typu ortezy wzmacniają słabe i kontuzjowane nadgarstki. Mogą je stosować także osoby zmagające się zespołem cieśni nadgarstka 3. Ortezy kończyn dolnych stawu biodrowego i uda pełnią dwie funkcje: unieruchamiają staw biodrowy i pozwalają kontrolować ruch w jego obrębie. Są stosowane podczas nauki chodzenia u osób po leczeniu operacyjnym stawu kolanowego i podudzia - są stosowane nie tylko w celu doleczania już uszkodzonej kończyny (kontuzje i stany zapalne stawu kolanowego i podudzia), lecz także w celu profilaktyki urazów, w związku z tym mogą ich używać osoby uprawiające sport stawu skokowego i stopy nie tylko stabilizują i unieruchamiają, lecz także zabezpieczają staw skokowy przed ewentualnymi urazami. Znajdują zastosowanie w rehabilitacji po skręceniach i złamaniach stawu skokowego, zwłaszcza po urazach ścięgna Achillesa, i przy zmianach zwyrodnieniowych stawu skokowego
Najlepsze jest pływanie. (Fot. Shutterstock) Kto chce zapobiec chorobie zwyrodnieniowej czy ma już pierwsze jej objawy, powinien ćwiczyć tak: raz w tygodniu pływanie kraulem, raz jazda na rowerze i dwa razy trening tai chi. Rozmowa z prof. dr. hab. n. med. Krzysztofem Tomaszewskim, ortopedą, lekarzem rehabilitacji i lekarzem sportowym.
Orteza to współczesne i bardzo praktyczne rozwiązanie ortopedyczne, skutecznie zastępujące znany i wciąż stosowany w medycynie opatrunek gipsowy. Zakładając ją na wybraną część ciała pacjenta, lekarze mogą ją nie tylko dopasować, ale też skorygować jej wielkość i ułożenie w trakcie leczenia. Ortezy sprawdzają się jako unieruchomienie stawów kończyn, które uległy zwichnięciu, skręceniu czy też gdy zerwane zostały więzadła. Z pomocą przyjdą ci również, gdy złamiesz kość płaską i krótką. Dlaczego orteza, a nie gips? Orteza jest bliższa ideału od gipsu, gdy chodzi o unieruchomienie i zabezpieczenie uszkodzonego miejsca. Gips nie ma możliwości regulacji i poprawy, przez co może powstać wolne miejsce po ustąpieniu opuchlizny. Lekarz nie może też sprawdzić, jak wygląda staw i kontrolować zarówno jego wyglądu jak i stanu zdrowia. Na szczęście to i wiele innych działań, możliwych jest w przypadku ortezy. Jeśli miałeś okazję korzystać z jej dobroczynnego działania, z pewnością zauważyłeś, że jest lekka, a jej noszenie nie jest uciążliwe. Można ją też regulować i dopasowywać w trakcie całego procesu leczenia. Poza tym nie powoduje odparzeń, co wynika z bardziej higienicznego środowiska, w którym umieszczona jest kończyna. Jeśli tylko jest taka możliwości i otrzymasz zgodę od lekarza, możesz ortezę zdjąć na chwilę, by móc przemyć okolicę schorzenia. W trakcie wizyty kontrolnej, twój lekarz może też na bieżąco kontrolować opuchliznę i proces jej ustępowania. Rodzaje i zastosowanie ortez Ortezy można podzielić ze względu na konstrukcję i zastosowanie. Stąd do wyboru są protezy sztywne, półelastyczne i elastyczne, które pełnią funkcje kompensacyjne, stabilizujące, korekcyjne i kompresyjne. Pomagają ustabilizować różne odcinki ciała, począwszy od kręgosłupa szyjnego, aż po stopę. Orteza kręgosłupa, stosowana jest najczęściej w odcinku : szyjnym – w formie kołnierza ortopedycznego, piersiowym – pełni funkcję korektora postawy u osób chorujących na kifozę lub garbiących się (prostotrzymacze) oraz u osób z ciężkim uszkodzeniem stawu barkowo-obojczykowego (ósemkowe pasy obojczykowe), lędźwiowo-krzyżowym – używane przy złamaniach trzonów kręgów i zespole bólowym kręgosłupa lędźwiowego. W przypadku kończyn górnych, stosuje się ortezę: stawu barkowego – pomaga uzyskać pozycję autonomiczną, stawu łokciowego i przedramienia – blokuje i reguluje kąt przy łokciu tenisisty i golfisty, dłoni i stawu nadgarstkowego – wzmacnia przy kontuzjach nadgarstka. W schorzeniach i kontuzjach kończyny dolnej, używana jest orteza stawu: biodrowego i uda – unieruchamia staw biodrowy i kontroluje ruch w trakcie rehabilitacji po leczeniu operacyjnym, kolanowego i podudzia – unieruchamia kończyny, skokowego i stopy – stabilizuje i unieruchamia zwichnięty lub złamany staw skokowy oraz zabezpiecza przed urazem. Są też ortezy dla dzieci i młodzieży: AFO – stosowana w czasie nocnego odpoczynku, DAFO – dopasowana do aktywnego stylu życia. Orteza – możliwe powikłania Jeśli lekarz dobrze dobierze ortezę, a ty odpowiednio będziesz jej używał, nie powinno dojść do powikłań. Jednak zdarzają się one i warto o tym pamiętać, byś mógł odpowiednio wcześnie zareagować i wprowadzić właściwe zmiany. Jeśli twoja orteza jest źle umieszczona, czyli za luźno, za ciasno lub na nieprawidłowej wysokości, może spowodować mechaniczne otarcia i rany na skórze. Poniżej miejsca stosowania ortezy, mogą pojawić się obrzęki spowodowane utrudnionym odpływem krwi żylnej i limfy. Używając ortezy, musisz pamiętać, aby odpowiednio ją konserwować i przestrzegać zasad higieny. W innym przypadku na twojej skórze mogą pojawić się zmiany o charakterze alergicznym i zapalnym.
IId – podobnie do typu IIc, ale staw biodrowy jest niestabilny. Głowa gości udowej w badaniu wykazuje już niewielką tendencję do przemieszania się poza panewkę. Wymaga pilnego leczenia. Biodro identyczne jak typu IIa, ale u dziecka starszego niż 12 tygodni. A teraz spójrzmy na zdjęcie, bo opis to nie wszystko. hipdysplasia.org
Technologie budowlane idą niesamowicie do przodu. Dziś mamy już taki wybór różnorodnych materiałów, że możemy przeglądać oferty bez końca. Sytuacja podobnie przedstawia się w związku z dostępnymi rodzajami gipsów budowlanych. Dlatego poniżej przedstawiamy już kompletne vademecum gipsowe, które pomoże w zorientowaniu się w tej gipsowaniaWymagający niskiej energochłonności procesów produkcyjnych gips budowlany powstaje w wyniku wypalania kamienia gipsowego i stąd występuje w zmielonej postaci. Zwykle składa się z gipsu surowego, który jest minerałem występującym w przyrodzie albo z gipsu surowego z fabrycznie tworzonymi dodatkami. Dzięki tym dodatkom (np. opóźniacze, przyspieszacze czy regulatory konsystencji) wzmacniane są i regulowane właściwości gipsu. Wśród dodatków także pojawiają się wypełniacze, jak piasek czy budowlany wymaga specyficznych warunków, żeby mógł stwardnieć. Zawsze sypie się go do wody, nie odwrotnie, żeby uniknąć skluszczeń oraz dokonuje się tego wyłącznie na powietrzu. Po wiązaniu, w trakcie którego zwiększa się objętość gipsu, następuje jego stwardnienie. Natomiast zbędne jest przy tym utrzymywanie go w wilgotności, jak w przypadku wapna i cementu, gdyż można go od razu suszyć, po czym zyskuje od razu swoją pełną wytrzymałość. Dlatego głównymi jego zaletami bywa szybki proces twardnienia oraz łatwość budowlany: jasne i ciemne stronyZwolennicy gipsu budowlanego uświadamiają nas także o innych dobrych stronach tego produktu. Mianowicie stanowi on materiał wysoce ekologiczny, gdyż cechuje go niski poziom promieniotwórczości. Charakteryzuje się do tego małą gęstością objętościową i znaczną porowatością. Gips jest też ceniony ze względu na swoją mrozoodporność oraz ognioodporność. Także okazuje się być liderem wśród materiałów budowlanych ze względu zarówno na stwarzanie odpowiednich warunków cieplnych w pomieszczeniu (dobra izolacja termiczna, utrzymywanie stałej temperatury), jak i w związku ze swoimi zdolnościami do regulowania wilgotności w pomieszczeniu (wchłania wilgoć z powietrza oraz uwalnia ją w przypadku przesuszenia)Zdecydowanie mankamentem stosowania gipsu budowlanego jest jego duża nasiąkliwość i rozpuszczalność pod wpływem wilgoci. Przez to staje się nieodporny na zmiany warunków atmosferycznych i w związku z tym nie może być on użyty do tynków zewnętrznych. Także najlepiej jest od razu chronić elementy stalowe (np siatki Rabitza, uchwyty do zawieszania) w miejscach połączenia ich z gipsem, żeby uniknąć występowania korozji. Niepokojące staje się również niszczące jego strukturę tzw. butwienie gipsu jako niepożądany efekt jego naprzemiennego nawilżania i wysychania. Uważajmy też lepiej w sytuacjach, kiedy zaczniemy układać go na betonie lub na innej powierzchni o cementowym spoiwie, gdyż podłoże oddające jeszcze wodę lub zawilgocona któraś z jego części przyczyniają się wówczas do powstawania zatem mieć świadomość tego, że niekoniecznie musimy korzystać z gipsu budowlanego. Istnieją bowiem alternatywne rozwiązania, które proponują producenci wyrobów budowlanych. Możemy bowiem spokojnie sięgać po spoiwa anhydrytowe czy magnezjowe. Jako spoiwo można również śmiało zastosować wapno i zastosowaniaGips budowlany ma szerokie zastosowania. Stosuje się go przede wszystkim do pokrycia ścian, a jego głównym zadaniem jest wygładzanie nierówności. Właśnie ze względu na jego różne zastosowania można wyróżnić pewne odmiany gipsu jednego z głównych rodzajów gipsu zalicza się po pierwsze gips sztukatorski używany, jak nazwa wskazuje, do sztukaterii, wyrobów różnych form oraz do robót na siatce Rabitza. Nadaje się też do wykonywania tynków wewnętrznych i elementów gipsowych. Wymaga on od 8 do 25 minut do rozpoczęcia twardnienia, które kończy się między 20 a 60 minutą, kiedy to należy przerwać jego najbardziej znanym rodzajem stał się gips tynkowy, którym wykonuje się tynki wewnętrzne czy roboty na siatce Rabitza i który rozpoczyna twardnieć powyżej 3 minut. Możliwe natomiast jest jego przecieranie, gdyż można go zdecydowanie dłużej się także inne odmiany gipsu budowlanego oparte na bazie gipsu sztukatorskiego i/lub gipsu budowlanego, których specjalne właściwości otrzymuje się w fabryce za pomocą regulatorów lub układania jednowarstwowych tynków wewnętrznych o grubości 5mm stosuje się gips do tynków gotowych, który powoli ulega twardnieniu, a jego czas ułożenia i obróbki od momentu zarobienia wodą trwa ok. 45 minut. Kolejny rodzaj gipsu ma właściwości dokładnie takie jak jego poprzednik. Jednak ma szersze zastosowania, gdyż nie tylko służy do wykończenia jednowarstwowych tynków wewnętrznych (grubość 5mm), ale również do podłoży, które są gładkie i mało ssące, jak np. powierzchnie betonowe. Mowa oczywiście o gipsie do tynków przyczepnych. Tynki także mogą być wykonywane w sposób mechaniczny za pomocą agregatów tynkarskich, w których nie dochodzi do zestalania się gipsu podczas nawet 15 minutowych przerw, a dzięki regulatorom możliwe jest jego długotrwałe układanie. Takie właśnie cechy posiada tzw. gips do tynkowania mechanicznego, który ma też takie właściwości jak gipsy do tynków również gipsy służące do różnych płyt gipsowych i ich wykończenia. Do osadzania tzw. suchych tynków (płyt gipsowo-kartonowych) stosuje się gips plackowaty, który nie tylko powoli twardnieje, ale posiada również podwyższone zdolności do zatrzymywania wody, co sprawia, że nie zostaje ona odessana przez karton. Z kolei do łączenia płyt gipsowych zaprawą stosowany bywa specjalny gips spoinowy (fugowy) o właściwościach dokładnie takich jak poprzedni rodzaj gipsu. Poza tym możemy też skorzystać z gipsu szpachlowego, którym nie tylko zaszpachlujemy doskonale spoiny płyt gipsowych, ale też inne równe budowlany może być też wykorzystywany do zadań specjalnych, w zależności od przeznaczenia wyróżnia się takie jego odmiany, jak choćby gips marmurkowy (cement marmurkowy), gipsy modelarskie, izolacyjne czy lekkie (komórkowe).

Staw biodrowy, a rwa udowa. Rwa udowa może dawać bardzo podobne objawy do chorób stawu biodrowego. Znalezienie źródła dolegliwości jest potrzebne do zastosowania skutecznego leczenia. W tym artykule opisuję charakterystyczne różnice pomiędzy objawami tych schorzeń, których poznanie może ułatwić postawienie trafnej diagnozy.

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 15:19 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 3 minuty Gips może unieruchomić złamanie i umożliwić prawidłowe gojenie się urazu, korygować deformację, wywierać równomierny nacisk na leżącą poniżej tkankę miękką lub wspierać i stabilizować osłabione stawy. Jednak jego nieumiejętne zastosowanie może doprowadzić do wielu powikłań, w tym do np. miejscowej maceracji i martwicy skóry. Amphon Jindawatthana / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Gips - rodzaje Gips - wady i zalety Co zamiast gipsu? Gips - rodzaje Opatrunki gipsowe, które zapobiegają ruchowi kości, aby ta mogła się goić, są zasadniczo bandażami, który mają dwie warstwy - miękką warstwę bawełny, która opiera się na skórze i twardą warstwę zewnętrzną, która zapobiega przesuwaniu się złamanej kości. Obecnie wśród stosowanych opatrunków gipsowych wyróżnia się: gips tradycyjny: od wielu lat stosowany w medycynie i jest to bandaż lub gaza nasączona wodną zawiesiną gipsu. Bardzo szybko zastyga, chociaż pełne stwardnienie osiąga w ciągu doby i wysycha około dwóch lub trzech dni. gips syntetyczny: wykonany jest z tkanego włókna nasyconego żywicą poliuretanową. Bardzo łatwo można go założyć i równie szybko dopasowuje się do ciała. Gips syntetyczny twardnieje o wiele szybciej niż gips tradycyjny, bo sztywnie już po 5 do 10 minut i w pełni twardnieje po 45 minutach. Gips - wady i zalety Gips tradycyjny - wady i zalety Gips tradycyjny, chociaż może usztywnić ranną kończynę, ma niestety wiele wad. Po pierwsze jest dosyć ciężki, a jeśli założy się go nieumiejętnie, może doprowadzić do wielu powikłań, miejscowej maceracji i martwicy skóry, która rozwija się z powodu ucisku; uciśniętego nerwu; zmian martwiczych w naczyniach krwionośnych. By tego uniknąć, należy po 24 godzinach od założenia gipsu sprawdzić ukrwienie i neurologiczne reakcje. Po drugie gips nie tylko ogranicza mocno ruch chorej kończyny, ale długotrwałe noszenie go znosi fizjologiczne napięcie mięśni. Z powodu braku oddziałujących na mięśnie bodźców, te tracą na masie i słabną. Czasem dojść może nawet do demineralizacji kości, osłabienia ścięgien, a także poważnych zaburzeń krążenia, które wymagają długiego oraz skomplikowanego leczenia. Po trzecie gips tradycyjny z czasem zaczyna się kruszyć. Należy chronić gips przed wodą, a trzeba dodać, ze gips nie przepuszcza powietrza, co powoduje problemy z zachowaniem higieny. Oprócz tego gips uniemożliwia prześwietlenie uszkodzonej kończyny, przez co utrudniona jest diagnostyka i leczenie. Zobacz też: Pacjent stracił rękę. Winny może być za ciasny gips Gips syntetyczny - wady i zalety Gips tradycyjny jest coraz częściej wypierany przez gips syntetyczny, który nie tylko świetnie usztywnia kończynę, ale również pozwala by skóra pod gipsem miał cały czas dostęp do powietrza i jest przy tym lżejszy od tradycyjnego gipsu. Jednak to nie koniec zalet wykonanego z włókien szklanych nasączonych żywicą poliuretanową gipsu. Materiały, z których jest wykonany, przepuszczają również promienie rentgenowskie (RTG), co w znacznym stopniu ułatwia diagnostykę. Warto dodać, że gips syntetyczny nie kruszy się i jest wodoodporny, co ułatwia utrzymanie prawidłowej higieny ciała. Po zamoczeniu można go normalnie wytrzeć ręcznikiem. Ważne jest jednak, że jeśli zauważymy, że pod gips syntetyczny dostanie się woda, to musimy wysuszać skórę suszarką do włosów, dzięki czemu wilgoć nie doprowadzi do maceracji skóry. Gips syntetyczny jest hipoalergiczny, nie powoduje suchości i świądu skóry w takim stopniu, jak gips tradycyjny. Co ciekawe, w przypadku gipsu syntetycznego można wybrać sobie jego kolor. Należy podkreślić, że gips syntetyczny nie podlega refundacji przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Jego cena zależy od producenta, wielkości opatrunku i wybranej barwy. Zobacz też: Noga w gipsie Co zamiast gipsu? Nie zawsze konieczne jest zastosowanie gipsu i kończynę można unieruchomić, zakładając odpowiedni stabilizator, czyli ortezę. Stabilizatory sprawdzają się przy skręceniach stawów skokowych, urazach kolana, czy zerwaniu ścięgna Achillesa. Usztywniają kończynę dzięki zastosowanym w nich poduszkom powietrznym, które znajdują się między warstwami tkaniny. Sam materiał, z którego wykonane są stabilizatory, przepuszcza powietrze, dzięki czemu skóra może cały czas oddychać. Materiał jednocześnie nie powoduje obtarć. Takie stabilizatory można kupić w wielu rozmiarach, dobierając je do obwodu łydki lub nadgarstka. Zobacz też: Stabilizator kolanowy – kiedy jest potrzebny i jak wybrać najlepszy Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. gips opatrunek gipsowy ręka w gipsie urazy opatrunek Noga w gipsie Przerwanie ciągłości kości kończyny dolnej w większości przypadków skutkuje umieszczeniem nogi w gipsie. Usztywnienie i stabilizacja jest konieczna do... Pacjent stracił rękę. Winny może być za ciasny gips Gdy pan Krzysztof doznał pozornie niegroźnego złamania w nadgarstku, nie spodziewał się, że uraz będzie dramatyczny w skutkach. 35-latek stracił rękę. Według... Ręka w gipsie wpływa na mózg Już po 16 dniach od włożenia w gips prawej ręki dochodzi do reorganizacji obszarów mózgu odpowiedzialnych za kontrolę ruchów ręki prawej i lewej – wynika z badań... Viagra z gipsu i ołowiu Gips, arszenik, pył ceglany, cement, pasta do podłóg i farba do malowania dróg z zawartością ołowiu – takie składniki znaleźli eksperci z Narodowego Instytutu... Polska Misja Medyczna na pomoc Ukrainie. "Bierzemy pod uwagę różne scenariusze" Polska Misja Medyczna, organizacja od ponad 20 lat zajmująca się pomocą humanitarną i rozwojową na całym świecie, prowadzi zbiórkę środków na pomoc Ukrainie.... Materiały prasowe Poradzisz sobie w nagłych sytuacjach? Quiz, który może uratować ci życie Nieprzewidziane sytuacje i wypadki mogą spotkać nas wszędzie i właściwie o każdej porze. Od naszej reakcji może wtedy zależeć życie - nasze, bliskiej osoby,... Monika Mikołajska Apteczka samochodowa - co powinna zawierać i jak ją przechowywać? Apteczka samochodowa nie jest, według prawa, obowiązkowym wyposażeniem prywatnego samochodu osobowego. Istnieje jednak prawny obowiązek udzielania pomocy... Prontosan – aerozol na rany Prontosan jest lekiem, który stosuje się jako preparat kojąco–odkażający. W formie aerozolu na skórę oczyszcza rany i przyspiesza gojenie. Dowiedz się, w jaki... Anna Krzpiet | Onet. Opaska uciskowa - działanie i zastosowanie. Czym się różni od opatrunku? Opaska uciskowa nazywana również manszetą to rodzaj opatrunku stosowany w celu udzielenia pierwszej pomocy przy wystąpieniu silnego krwawienia lub krwotoku. Bandaże - podstawowe rodzaje oraz ich zastosowanie Myślę, że każdy z nas niejednokrotnie spotkał się z sytuacją przy okienku w aptece, gdy po powiedzeniu "poproszę bandaż" musiał odpowiedzieć na szereg pytań...

Staw krzyżowo-biodrowy jest nie tylko najmniej znanym stawem w naszym ciele, ale także najmniej ruchomym. W przeciwieństwie do „typowych” stawów, takich jak staw kolanowy, łokieć lub ramię, staw krzyżowo-biodrowy ma stosunkowo niewielkie pole manewru. Jest to szczelny staw z ciasną jamą stawową. Odpowiedzi kaśka' odpowiedział(a) o 19:25 palca nie wsadzaja w gips, tylko masz taki metal usztywniajacy... :) blocked odpowiedział(a) o 19:26 no taki jak np. (sorki , ale dziś mam takie skojarzenia) jakbyś ją założył/a na palec tylko grubsza i twardsza ^^mój brat kiedyś miał nina~~~ odpowiedział(a) o 19:28 ja wiem wiem to metalowe to szyna ale słyszałam że gips też jest kaśka' odpowiedział(a) o 22:36 Nie mowiłam o szynie... Mój brat miał złamany, nie wzieli mu w gips, tylko mial taki metal usztywniajacy i to obwiazane bandarzem... I byl sztywny... :) kubahaha odpowiedział(a) o 20:13 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub vyJDa.
  • k2xayizhe5.pages.dev/5
  • k2xayizhe5.pages.dev/66
  • k2xayizhe5.pages.dev/87
  • k2xayizhe5.pages.dev/3
  • k2xayizhe5.pages.dev/81
  • k2xayizhe5.pages.dev/39
  • k2xayizhe5.pages.dev/83
  • k2xayizhe5.pages.dev/40

    • jak wygląda gips biodrowy